تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
هر گاه یک ستاره ای می میرد یا در حال مرگ است دو احتمال وجود دارد احتمال اول این است که بقایای ستاره تبدیل به سیاهچاله شود ولی یک احتمال دیگر نیز وجود دارد و آن این است که وقتی که سوخت ستاره هسته ستاره در یک فرآیند فیزیکی شرکت کند و مقداری از مواد ستاره به داخل هسته فروبریزند و با بزرگتر شدن هسته انفجار عظیمی به وقوع بپیوندد.یک اتفاق جالب که در آدامه به آن خواهیم رسید این است که با واپاشی هسته مقدار زیادی از مواد ستاره و گازها از جمله هیدروژن از آن ساطع می شود.
این فرآیند می تواند نوری را تولید کند که به مراتب از نور ستارگان که از فواصل بسیار دور بطور ضعیف به ما می رسد نور تولید شده در یک انفجار ابر نو اختری حتی گاهی می تواند کل کائنات را طی کند.
این انفجارها در ستاره هایی به وقوع می پیوندد که جرم آنها 1.5 برابر بیشتر از جرم خورشید باشد و بزرگترین انفجار ابر نواختری کشف شده متعلق به ستاره ای است که معادل 150 انفجار هم زمان خورشید را در کنار هم ترتیب داده است و نور آن از فاصله 230 میلیون سال نوری به ما می رسد و دانشمندان راحت تر قادر هستند تا نورهایی که از انفجارهای ابرنواختری ساطع می شود را رصد کنند زیرا بسیار پرنور تر و قوی تر هستند.برای مطالعه جزئیات بیشتر در مورد انفجار های ابرنواختری می توانید به سایت ویکی پدیا مراجعه فرمایید.
در سوره الحدید آیه 25 نوشته شده :
لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ ﴿۲۵﴾
برای این آیه ترجمه های مختلفی ارائه شده ولی یکی از ترجمه های بَأْسٌ به معنی نیرو یا قدرت نیز می شود که این مفهوم را می رساند که آهن را از جایی که در آن نیرویی شدید است می فرستیم.اگر منظور قرآن این باشد یکی از منابعی که باعث پخش آهن در فضا است از دیدگاه علمی ثابت شده است که ابرنواختر ها باعث پخش آهن در فضا می شوند.
در سوره نجم آیه اول نوشته شده است که
وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى ﴿۱﴾سوگند به ثريا چون فرو گرايد
بعضی از آیات قرآن معانی مختلف علمی را می رساند از جمله این آیه به افتادن ستاره درون سیاهچاله ها نیز صدق می کند ولی یکی دیگر از تعابیر این آیه از کلمه فروگراییدن می تواند مفهوم بالا که در ان عناصر سنگین به داخل هسته ستاره ریخته می شوند و باعث انفجار آن می شوند و یک اصل پذیرفته شده در میان تمام ستاره شناسان است نیز صدق نماید.
در سوره الطارق آیات اول تا سوم خداوند بطور مستقیم به وجود ابرنواختر ها اشاره کرده است:
وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ ﴿۱﴾وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ ﴿۲﴾النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿۳﴾
سوگند به آسمان و كوبنده شب. ﴿۱﴾ تو نميداني كوبنده شب چيست؟! ﴿۲﴾همان ستاره درخشان و شكافنده تاريكيها.
بی شک منظور خداوند در این آیه ستارگان عادی نبوده است و به یک نوع ستاره بسیار قوی که نور آن شکافنده تاریکی هاست اشاره شده است و همانطور که در بالا اشاره شد در بعضی از انفجارهای ابرنواختری نور ستاره تمامی کیهان را طی می کند و به راحتی از فواصل 230 میلیون سال دانشمندان آن را تشخیص می دهند در این آیه منظور خداوند از شکافنده تاریکی ها نور این ستاره بود که راحت تر جهان هستی را طی می کند و همانطور که می دانید فضا تاریک و کدر است.
نظرات شما عزیزان:
